Pierwszy trener Ewy Pajor wspomina początki gwiazdy FC Barcelony: “Zawsze była bardzo nieśmiała, ale miała coś wyjątkowego”
Dziś Ewa Pajor jest ikoną kobiecej piłki nożnej w Polsce, wielką gwiazdą FC Barcelony, liderką reprezentacji narodowej i jedną z najlepszych zawodniczek na świecie. Jednak jej droga na szczyt była długa, pełna ciężkiej pracy, wyrzeczeń i konsekwencji. Jej pierwszy trener, Piotr Kozłowski, wrócił wspomnieniami do początków kariery obecnej królowej strzelczyń “Dumy Katalonii”.
— Zawsze była bardzo grzeczna i bardzo nieśmiała. Nie opowiadała o sobie, nie chwaliła się, nie manifestowała swojego talentu. Po prostu robiła swoje. Zawsze była przy tym niezwykle skromna — wspomina Kozłowski w rozmowie z TVP Sport. — Nie była typem dziewczyny, która przyciągała uwagę pewnością siebie. Wręcz przeciwnie — trudno było wyciągnąć od niej jakiekolwiek informacje.
Mimo tej nieśmiałości i zamknięcia w sobie, Ewa już jako dziecko wyróżniała się na tle innych młodych zawodniczek. Jak podkreśla trener, jej największymi atutami od samego początku były etyka pracy i zaangażowanie, które z biegiem lat tylko się nasilały.
— Zawsze dawała z siebie sto procent, zarówno w klubie, jak i w reprezentacji. Zawsze pierwsza zbiegała do szatni na przerwę i pierwsza wracała na boisko. Po meczu jako ostatnia opuszczała murawę, rozdając autografy, robiąc zdjęcia. To w pełni profesjonalna zawodniczka, w każdym calu — mówi Kozłowski.
Początki w Wieleninie
Ewa Pajor urodziła się w 1996 roku i wychowywała w małej miejscowości Wielenin w województwie łódzkim. To tam rozpoczęła się jej przygoda z piłką nożną, która – jak się okazuje – zaczęła się dość nietypowo.
— To wszystko zaczęło się od Pauliny, siostry Ewy. Miała kilka koleżanek, które chciały się ruszać, coś trenować. Padło na piłkę nożną. Powstała drużyna, ale wszystko kręciło się wokół Ewy. Inne dziewczyny były na boisku, a ona grała, kiwała i strzelała gole — wspomina z uśmiechem trener.
Z Wielenina trafiła do Medyka Konin – klubu, który przez lata dominował w polskiej piłce kobiecej i dał Ewie możliwość regularnego rozwoju. To właśnie tam dojrzewała jako zawodniczka, rozwijając swój potencjał pod okiem doświadczonych trenerów.
Oferty z całego świata
Już jako nastolatka Ewa przyciągała uwagę skautów z największych klubów w Europie i poza nią. — Zaraz po mistrzostwach Europy U-17 w 2013 roku zainteresowanie było naprawdę duże. Zgłosiła się Chelsea, był też klub ze Stanów Zjednoczonych, no i słynne Turbine Poczdam — zdradza Kozłowski.
Oferta z Poczdamu była rozważana szczególnie poważnie. — To był wtedy jeden z najlepszych klubów kobiecej piłki, triumfator Ligi Mistrzyń z 2010 roku. No i stosunkowo blisko Polski, co miało znaczenie — dodaje.
Ostatecznie Pajor zdecydowała się na przeprowadzkę do Niemiec w 2015 roku, podpisując kontrakt z VfL Wolfsburg. To tam zdobyła uznanie na arenie międzynarodowej, regularnie sięgając po mistrzostwa Niemiec i grając w finałach Ligi Mistrzyń. Jej konsekwencja i skuteczność sprawiły, że w końcu sięgnęła po najwyższy możliwy szczebel – transfer do FC Barcelony.
Spektakularny debiut w Barcelonie
Jej pierwszy sezon w barwach katalońskiego giganta był absolutnie fenomenalny. Ewa Pajor zdobyła aż 43 gole — więcej niż sam Robert Lewandowski! Hiszpańskie media były zachwycone jej błyskawiczną aklimatyzacją i wkładem w sukcesy drużyny.
— Polka bardzo szybko zaaklimatyzowała się w zespole, sięgnęła po trzy trofea i stała się wielką gwiazdą — podkreśla Agnieszka Piskorz ze Sport.pl.
Dziennik “Sport” pisał z zachwytem: — W swoim pierwszym sezonie, który przeszedł już do legendy, Ewa Pajor napisała własną historię dzięki absolutnie niewiarygodnym statystykom.
Liderka reprezentacji Polski
Dziś Ewa Pajor to nie tylko kluczowa postać FC Barcelony, ale także liderka reprezentacji Polski. To właśnie dzięki jej znakomitej formie i bramkom biało-czerwone awansowały na Euro 2025. Jej trener z młodości nie kryje dumy.
— Ewa nigdy nie narzekała, nigdy nie wątpiła. Wiedziała, czego chce. A ja uważałem, że skoro ona chce, to trzeba jej pomóc. Kolejny trening, kolejny turniej, kolejne wyzwanie. I tak mijały tygodnie, miesiące, lata. Dziś z radością patrzę na to, gdzie dotarła i kim się stała — podsumowuje Piotr Kozłowski.
Historia Ewy Pajor to przykład, jak z małej miejscowości i cichego charakteru można dojść na absolutny piłkarski szczyt – pod warunkiem, że ma się talent, determinację i odpowiednich ludzi wokół siebie.