Katarzyna Niewiadoma. Mocy w nogach jej nie brakowało

Od dawna należy do grona najlepszych zawodniczek globu, ale przez pewien czas brakowało jej spektakularnych zwycięstw. Do tego roku, gdy wygrała Strzałę Walońską i Tour de France Femmes.

Właściwie od dekady przed każdym niesprinterskim wyścigiem, w którym bierze udział, Katarzyna Niewiadoma jest wymieniana wśród kandydatek do zwycięstwa. Niesprinterskim, bo wiadomo, że jeśli ma rozstrzygnąć finisz z peletonu, to nie jest trasa dla niej. Zresztą z takich imprez często rezygnuje – tak było podczas tegorocznych mistrzostw Europy, które ominęła, oddając rolę liderki Darii Pikulik, a ta spisała się znakomicie, zdobywając brązowy medal. Podczas pagórkowatych lub górskich etapów i wyścigów Niewiadomą zawsze trzeba było jednak brać pod uwagę jako kandydatkę do podium, ale lista jej wygranych nie była długa.

Dalszy ciąg materiału pod wideo

Wygrała w Walonii

Można było nawet mówić o pewnej niemocy. Wprost trudno w to uwierzyć, jeśli się o tym słyszy pierwszy raz, ale w latach 2020–23 mimo licznych drugich i trzecich miejsc nie odniosła żadnego zwycięstwa na szosie. Sama Niewiadoma przyznawała, że frustracja w niej narastała, bo wiedziała, że była wystarczająco mocna, by

wygrać. Nie miała łatwego zadania, bo w kobiecym peletonie dominuje supermocna drużyna SD Worx. Przełomowe okazały się rozgrywane pod koniec sezonu 2023 gravelowe mistrzostwa świata. Tam Niewiadoma wywalczyła złoto, co dodało jej pewności siebie. Zawodniczka zespołu Canyon//Sram przyznała, że po tamtym osiągnięciu jeszcze raz uwierzyła, iż wszystko jest możliwe.

I było to widać w tym roku. Otworzyła go bardzo mocno drugą lokatą w wyścigu dookoła regionu Walencja, potem była czwarta w Strade Bianche i druga w Ronde van Vlaanderen. A zatem „klątwa” bycia drugą i trzecią trwała. Do czasu. 17 kwietnia wreszcie się udało. Niewiadoma okazała się walońską strzałą. Piekielnie trudny – choć wcale nie długi – podjazd na Mur de Huy na finiszu La Fleche Wallonne pokonała najszybciej ze wszystkich. Minęła linię mety przed Demi Vollering, z którą jej drogi przecięły się kilka miesięcy później.

Walka do końca

Kobieca odsłona Tour de France nie ma tak długiej tradycji i tak wielu etapów jak męska, ale szybko zyskuje na prestiżu, jest bardzo wymagająca i gromadzi na starcie światową czołówkę. Niewiadoma była w tym wyścigu dwukrotnie trzecia, a teraz też zajmowała trzecie miejsce w połowie imprezy.

Na piątym etapie z Bastogne do Amneville przejęła żółtą koszulkę liderki i już jej nie oddała, choć walka trwała do samego końca. Ostatni etap miał metę zaplanowaną w Alpe d’Huez. Finałowy podjazd można nazwać kultowym, znamy go dobrze z męskiej Wielkiej Pętli. Tego dnia najlepsza była Vollering, ale nie udało jej się odrobić strat do Niewiadomej.

Polka walczyła z całych sił i zachowała cztery sekundy przewagi nad Holenderką. W ten sposób odniosła najważniejszy sukces w karierze. Dzięki niemu, wygranej w Walonii i kilku innym świetnym występom Niewiadoma na koniec sezonu była w cyklu World Tour na szóstym miejscu. Czyli… oczko niżej niż rok wcześniej.

Wypada też wspomnieć, że jeszcze przed Tour de France Niewiadoma także we Francji wzięła udział w igrzyskach olimpijskich. Wyścig szosowy po ulicach Paryża zakończyła na ósmym miejscu, a na mecie nie kryła rozżalenia i łez. Może sytuacja potoczyłaby się inaczej, gdyby nie kraksa, która zablokowała trasę i wstrzymała część zawodniczek, w tym także Niewiadomą. Szkoda, bo mocy w nogach jej nie brakowało.

Ekspert: Małgorzata Jasińska (selekcjonerka reprezentacji Polski kobiet na szosie):

Nie zacznę od jej wyników, ale od tego, jaką Kasia jest osobą. Mimo tylu lat spędzonych na rowerze pozostaje wielką pasjonatką kolarstwa. Wkłada w to całe serce. Jest doceniana jako koleżanka zarówno w kadrze, jak i w swojej grupie zawodowej. Cieszy się szacunkiem wśród gwiazd peletonu, ale także wśród młodszych zawodniczek. Dla nich jest wzorem i idolką. Kasia nie spoczywa na laurach i właśnie dlatego jest fajnym wzorem. Szuka ciągle swoich rezerw. Zastanawia się i analizuje, jak może się jeszcze lepiej przygotować do wyścigów – mentalnie, sportowo czy fizycznie. W tym sezonie jej najważniejszy wynik to ten historyczny, czyli zwycięstwo w Tour de France. Liczyła na medal olimpijski, ale się nie udało. Szkoda, bo jazdą na igrzyskach pokazała, że było ją stać na to podium.