Koniec pięknej epoki. Smutna rzeczywistość polskiej sztafety

For the first time in 13 years, the Polish women’s relay 4×400 meters will not take part in the European Indoor Championships. The saddest thing is that she was too weak.

“Young girls are not yet at a very high level, although I believe that this year or the next will appear. But we will wait a moment for great successes, the fans will feel it – Patrycja Wyciszkiewicz told us.

– There’s a couple of young girls who have potential. Unfortunately, I think there will be a gap after the Games in Paris. Of course, there will be Natalia Bukowiecka, which is on the wave, but from it will not consist of a relay. I think we will have to wait a bit for a team like ours – these are the words of Igi Baumgart-Witan.

When last year we asked our stars running for 400 meters about the future of the relay, which for years brought us so much joy and medals of all possible events, these did not hide their fears. Both agreed that the level of competition had gone up very strongly, also in Europe.

The new format of the Champions League helped the Poles. “The Rescue Wheel”

And the first season after the Olympic Games in Paris showed us that Polish fans must be patient.

The Chasm

For the first time since 2013, our 4×400 m women’s relay will not take part in the European Indoor Championship. And it’s not because the coaches and the players decided to let the season go. It was simply the sums of the best times of our runners turned out to be too weak.

White and Red did not have a guaranteed place in the event, which on Thursday began in Apeldoorn. All due to the lack of promotion to the Olympic final in Paris, so they had to count on promotion from the ranking. In turn, in order to fight in it, you had to count on good results in the hall of not one, but several players.

Unfortunately, already in the bad luck season, Natalia Bukowiecka, was hit. The leading runner in the world, the bronze medalist from Paris suffered a thigh injury and for the first time performed only at the Polish Indoor Championships in Toruń. And not fully operational, it reached 51.87 seconds. Justyna Święty-Ersetic turned out to be better than her, whose season record was 51.36 seconds.

The problem is that the next best result of our 400 m runner this season is 53.20 Anastasia Kuś. And as the fourth result, the time of Alexander Formelli counted (53:33 seconds).

Unfortunately, with such results, there was no chance of qualifying. The sum of the times of our representatives (3:29,76 s) turned out to be inferior to the total time of the runner from the Czech Republic by as much as two and a half seconds! It’s a chasm.

Przepowiednia się sprawdza?

Oczywiście, ktoś może powiedzieć, że ta przepaść to efekt urazu Bukowieckiej. Do tego z sezonu halowego zrezygnowały Marika Popowicz-Drapała i Iga Baumgart-Witan, a gorzej niż zakładano prezentowała się też tak dobrze biegająca w ubiegłym roku Kinga Gacka. A nie możemy już liczyć na Annę Kiełbasińską, która podobnie jak Wyciszkiewicz, zakończyła karierę.

Brak kobiecej sztafety na HME będzie wielkim rozczarowaniem i zaskoczeniem dla kibiców. Od 2015 roku ekipa Aleksandra Matusińskiego z każdej edycji przywoziła medale, dwukrotnie złote (2017 i 2019). Nawet w osłabionym składzie, jak choćby przed dwoma laty w Stambule, była w stanie stanąć na podium i zdobyć cenny brąz.

Czy to początek zapowiadanej przez Baumgart-Witan i Wyciszkiewicz wyrwy?

Niestety, ich przepowiednia szybko się sprawdziła. Zdrowa Bukowiecka jest i będzie czołową sprinterką świata jeszcze przez kilka lat, jednak na sztafetę to za mało. Tym bardziej, że podobnie jak w eliminacjach w Paryżu, nie zawsze będzie mogła w niej biegać.

Wysoką formę wciąż prezentuje Święty-Ersetic i oby tak było jeszcze długo, jednak w końcu i ona zdecyduje się na zakończenie pięknej kariery. A niestety – młodsze koleżanki jeszcze nie równają do jej poziomu.

Smutna rzeczywistość

Wielką karierę może mieć przed sobą Kuś, biegająca na stadionie poniżej 52 sekund już w wieku 17 lat. Wspaniała przyszłość stoi też otworem przed młodszą od niej o rok Zofią Tomczyk.

Wciąż czekamy też na powrót do formy Kornelii Lesiewicz, która tak nas wszystkich zachwyciła w 2021 roku, zdobywając choćby srebrny medal mistrzostw świata juniorów w biegu na 400 m.

Strasznie brakuje Małgorzaty Hołub-Kowalik i zawodniczek jej podobnych. Czyli równych, może nie walczących o indywidualne medale, ale biegających na określonym, bardzo przyzwoitym poziomie, co jest niezwykle cenne w biegach sztafetowych na wielkich imprezach. W naszym przypadku różnica między najlepszą a najsłabszą zawodniczką nie może wynosić ponad dwóch sekund.

A taka jest rzeczywistość na początku 2025 roku.

Tomasz Skrzypczyński, WP SportoweFakty