Rozpoczęło się od sensacji. A potem? Amerykanie za burtą Pucharu Davisa!

Tenisiści reprezentacji Australii pokonali USA 2:1 i awansowali do półfinału Pucharu Davisa w Maladze. Ich rywali wyłoni drugi czwartkowy mecz obrońców tytułu Włochów z Argentyńczykami.

Więcej ciekawych historii znajdziesz w Przeglądzie Sportowym Onet
Starcie Australii z USA rozpoczęło się od niespodziewanego zwycięstwa Thanasiego Kokkinakisa nad wyżej notowanym Benem Sheltonem 6:1, 4:6, 7:6 (16:14). Później Taylor Fritz, niedawny finalista ATP Finals i czwarty w światowym rankingu, doprowadził do remisu w rywalizacji, pokonując Alexa De Minaura 6:3, 6:4.

Dalszy ciąg materiału pod wideo

Półfinalistę musiał więc wyłonić debel. W nim spokojnie triumfowali bardziej doświadczeni debliści Matthew Ebden i Jordan Thompson, którzy pokonali Sheltona i Tommy’ego Paula 6:4, 6:4.

Oto półfinaliści Pucharu Davisa
W czwartek w ostatnim ćwierćfinale Włosi zagrają z Argentyńczykami.

Pierwszy półfinał, w którym Holendrzy zmierzą się z Niemcami, odbędzie się w piątek, natomiast drugi z udziałem Australijczyków w sobotę. Finał zaplanowano na niedzielę.

Rozpoczęło się od sensacji. A potem? Amerykanie za burtą Pucharu Davisa!

Puchar Davisa, najstarsze i jedno z najważniejszych wydarzeń w męskim tenisie drużynowym, od lat gromadzi najlepsze drużyny narodowe na świecie. Turniej ten od zawsze był pełen niespodzianek, dramatów i wielkich emocji. Jednak tegoroczna edycja Pucharu Davisa przyciągnęła uwagę wszystkich, kiedy jedno z najbardziej utytułowanych państw w historii tej rywalizacji – Stany Zjednoczone – po raz pierwszy od lat znalazły się poza czołówką, przegrywając w dramatycznych okolicznościach i zostawiając za sobą swoje aspiracje o tytule. Ta sensacja wstrząsnęła światem tenisa, a potem… było jeszcze gorzej.

Wielka tradycja, wielkie nadzieje

Ameryka to kraj, który przez wiele lat dominował w świecie tenisa, zarówno w rozgrywkach indywidualnych, jak i drużynowych. Puchar Davisa to dla Stanów Zjednoczonych prawdziwa chluba – 32 zwycięstwa, w tym wielkie triumfy lat 80. i 90., a także dekady nieprzerwanej obecności w czołówce. Zawodnicy tacy jak John McEnroe, Pete Sampras, Andre Agassi, czy obecnie Jack Sock czy Reilly Opelka, to tylko niektóre z nazwisk, które zbudowały legendę amerykańskiego tenisa.

Od kilku lat jednak, Puchar Davisa stał się dla amerykańskich drużyn trudnym wyzwaniem. Nowa formuła turnieju, zmiany kalendarza, a także rotacja w składach reprezentacji, spowodowały, że tradycyjna potęga USA zaczęła tracić grunt pod nogami. Choć pojedynczy zawodnicy z USA, jak Novak Djokovic, Rafael Nadal czy Alexander Zverev, nadal błyszczą na wielkich turniejach, to drużyna narodowa – mimo licznych talentów – coraz częściej przeżywała rozczarowania.

Sensacyjna porażka

Tegoroczna edycja Pucharu Davisa rozpoczęła się od sensacji, której nikt się nie spodziewał. Już w fazie grupowej Amerykanie zostali wyeliminowani, przegrywając z drużynami, które nie były uważane za głównych rywali w walce o tytuł. Przegrana z wielką, ale nie do końca ugruntowaną drużyną Kolumbii, była ciosem, który wstrząsnął środowiskiem tenisowym na całym świecie.

Tego dnia amerykański skład, który w teorii miał ogromną przewagę, został zdominowany przez młodych i ambitnych zawodników. Głównym bohaterem tej porażki był 21-letni Sebastian Korda, który pokonał Reilly Opelkę, a później łącznie z Daniellem Elahi Galánem, poprowadził Kolumbię do niespodziewanego zwycięstwa. Zawodnicy z USA byli wyraźnie rozbici, ich gra nie wyglądała na zespołową, a poziom koncentracji i determinacji pozostawiał wiele do życzenia.

Zmiany w składzie i zgranie drużyny

Porazka Amerykanów zaczęła rodzić pytania o przyszłość drużyny i kierunek, w jakim zmierza ich tenis. Na pierwszy plan wyszły kwestie związane z doborem zawodników. Choć na papierze USA miały najsilniejszą drużynę od lat, to w praktyce okazało się, że brak zgrania, a także różnice w stylu gry, które nie współpracowały ze sobą na poziomie drużynowym, były kluczowe.

Kapitan Jim Courier, były znakomity zawodnik, który poprowadził drużynę do kilku dobrych występów w przeszłości, po porażce z Kolumbią zaczął otwarcie mówić o konieczności zmian. Wśród zawodników pojawiły się głosy krytyki, zarówno wobec siebie nawzajem, jak i wobec systemu, który nie sprzyjał regularnym występom najlepszych graczy.

Problemem okazało się również, że niektórzy z czołowych graczy, jak Jack Sock, nie zawsze mogli być dostępni z powodu obowiązków w rozgrywkach ATP, co sprawiało, że drużyna nie mogła liczyć na pełną koncentrację i dostępność najlepszych nazwisk. Inni zawodnicy, jak Taylor Fritz czy Frances Tiafoe, mimo ogromnego talentu, nie byli w stanie przywrócić dawnej chwały amerykańskiego tenisa.

Reakcje i nadzieje na przyszłość

Po tym, jak drużyna Stanów Zjednoczonych została wyeliminowana, fala krytyki zalała media tenisowe, a komentatorzy zaczęli mówić o konieczności przeorganizowania systemu reprezentacji, bardziej zorientowanego na drużynową rywalizację i lepsze łączenie formy indywidualnej z grą zespołową. Wydaje się, że Puchar Davisa przestał być tylko okazją do rywalizacji najlepszych zawodników świata, a stał się też pewnym wyzwaniem organizacyjnym i strategią, która niejednokrotnie wystawia drużyny na trudną próbę.

Amerykanie zaczęli dostrzegać, że nie wystarczy już mieć kilku świetnych graczy na papierze, aby wygrywać. Potrzebna jest chemia drużynowa, zgranie, które może wyrównać różnice w indywidualnym talencie. Nadzieją na przyszłość stały się młodsze pokolenia, które zaczęły wygrywać turnieje juniorski i wspinać się na coraz wyższe miejsca w rankingu ATP. To one mogłyby w przyszłości odbudować siłę amerykańskiego tenisa, choć przed nimi wciąż długą drogę.

Międzynarodowe reakcje

Reakcje innych drużyn i ekspertów na porażkę Amerykanów były mieszane. Z jednej strony, wiele narodów uznało to za dowód na to, że Puchar Davisa staje się coraz bardziej nieprzewidywalny, a największe drużyny, takie jak USA, nie mają już pewności, że wyjdą z fazy grupowej. Z drugiej strony, dla wielu młodszych drużyn, takich jak Hiszpania, Kanada czy Australia, był to moment, w którym mogli poczuć, że ich czas na odzyskanie dominacji nadszedł.

Dla tenisowego świata oznaczało to jednak jedno – Puchar Davisa wciąż pozostaje jednym z najbardziej nieprzewidywalnych, pełnych emocji wydarzeń w sporcie. Sensacja, jaką była porażka Amerykanów, tylko potwierdza, jak dynamiczny i zmieniający się jest dzisiejszy świat tenisa. Jeśli więc Stany Zjednoczone chcą wrócić na szczyt, nie mogą polegać tylko na tradycji i historii, ale muszą ponownie odnaleźć równowagę między indywidualną klasą a drużynowym duchem.

Podsumowanie

Tegoroczna edycja Pucharu Davisa to kolejny krok w ewolucji tego prestiżowego turnieju, w którym to drużyny narodowe, a nie tylko pojedynczy zawodnicy, walczą o najwyższe laury. Porażka Stanów Zjednoczonych jest symbolicznym sygnałem, że nic nie jest już pewne. Dla amerykańskiego tenisa oznacza to potrzebę refleksji i pracy nad tym, aby przywrócić mu dawną świetność na arenie międzynarodowej. Czas pokaże, czy USA będą w stanie ponownie zdominować Puchar Davisa, czy też na stałe zostaną zepchnięte na boczny tor przez coraz silniejsze reprezentacje. Jedno jest pewne – rywalizacja w tym turnieju wciąż zaskakuje, a to, co wydaje się niemożliwe, może stać się rzeczywistością.